. „Kiedy człowiek stoi na przepaścią, jest bezbronny, wtedy można naprawdę głęboko sięgnąć, jest wtedy szansa, że dotknę najistotniejszych, najbardziej prawdziwych rzeczy w człowieku, dlatego decyduję się na opowiadanie o ludziach złamanych (…) Lubię bohaterów, którzy są nad przepaścią, żeby widz zdecydował, czy oni skoczą, czy ich wciągnie”.